Polskie Państwo Podziemne było unikalnym zjawiskiem w historii II wojny światowej – konspiracyjną strukturą państwową, która działała na terenach okupowanej Polski w latach 1939–1945. Powstało jako odpowiedź na agresję Niemiec i Związku Radzieckiego oraz na upadek legalnych władz II Rzeczypospolitej. Jego początkiem było utworzenie 27 września 1939 roku Służby Zwycięstwu Polski, która następnie przekształciła się w Związek Walki Zbrojnej, a potem w Armię Krajową – główną siłę zbrojną państwa podziemnego.
Jednak Polskie Państwo Podziemne to nie tylko struktury wojskowe, ale też cywilne. Działały w nim tajne sądy, administracja, edukacja i służby cywilne, które starały się kontynuować funkcje państwa mimo okupacji. Prowadzono tajne nauczanie na wszystkich poziomach – od szkół podstawowych po uniwersytety, wydawano prasę podziemną, a sądy wojskowe i cywilne wydawały wyroki na zdrajców, kolaborantów, a także niemieckich zbrodniarzy. Podlegało rządowi RP na uchodźstwie, z którym łączyła je ciągłość konstytucyjna i polityczna. Był to fenomen bez precedensu – w żadnym innym okupowanym kraju nie powstała tak rozbudowana i lojalna wobec legalnych władz struktura państwowa.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.