Poruszenie w Katedrze Zamojskiej. Chodzi o mieszkankę

- Kochani, nazywam się Marta, mam 43 lata, jestem osobą z niepełnosprawnością wrodzoną. Uważam to za wielkie szczęście, bo nie wiem, co straciłam. Staram się żyć jak inni, to znaczy: w kilku miejscach pracowałam, podróżuje, ale głównie w celach rehabilitacyjnych. Mam wiele pragnień, które się nie spełnią przez, a może dzięki niepełnosprawności, na przykład: wolność w tańcu, jazda na łyżwach, odpowiednia praca –  przez dodatkowe trudności. Nie chcę Was rozczulić, ale po prostu pisze szczerze. Jednak jest takie wielkie marzenie, bo potrzeba wiele pieniędzy, abym mogła mieć wózek, który będzie dostosowany do moich potrzeb, który ma windę, który będzie dostosowany do mojego skrzywienia kręgosłupa i kręgosłup będzie zadbany. A to jest możliwe, żebym go miała. Pomaga mi wiele ludzi i wiele serc, dobrych serc. Mamy już ponad połowę. Wózek kosztuje 80 tys. zł. Potrzebuję Was, potrzebuję Waszego wsparcia, żebym mogło się spełnić to, co spełnić się może, żeby było prościej, łatwiej, lżej, a nawet po to, żebym nigdy nie zapominała, że mimo obojętności i zła, które panuje na świecie, jest dobro… Tym dobrem możecie być Wy, niezależnie od wykształcenia i problemów, dobrem, które ofiarowane jednemu człowiekowi, jest się w stanie unieść dalej i dalej… Dziękuję i życzę Wam, żebyście nigdy nie tracili wiary, nadziei i miłości, która w sercach zasiana, potrafi przetrwać najgorsze burze - prosi mieszkanka Zamościa.