W listopadzie 1972 roku na mocy Konwencji, w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego, została ustanowiona specjalna lista, na której umieszczane są obiekty o wyjątkowej wartości kulturowej i przyrodniczej dla całej ludzkości. Polska była jednym z pierwszych państw, które ratyfikowały Konwencję – w 1976 roku.
W Polsce na liście UNESCO jest 17 miejsc. To m.in: Stare Miasto w Krakowie, Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni, Auschwitz-Birkenau, historyczne centrum Warszawy, zamek krzyżacki w Malborku, ale także Zamość.
Dzięki staraniom Jana Zamoyskiego, Ostatniego Ordynata, 14 grudnia 1992 roku Zamość został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. UNESCO, a dokładniej członkowie Komitetu Światowego Dziedzictwa, zdecydowali się wpisać zamojską starówkę na listę na podstawie kryterium IV. Uznali, że Stare Miasto w Zamościu przedstawia „szczególny przykład zespołu architektonicznego, ilustrującego ważny etap w historii ludzkości”.
Wpisanie na listę światowego dziedzictwa UNESCO poprzedza umieszczenie danego obiektu najpierw na krajowej liście informacyjnej. Następnie ma miejsce procedura sprawdzenia, czy kandydat spełnia przynajmniej 1 z 10 założonych kryteriów kulturowych lub przyrodniczych. Wpis jest równoznaczny z objęciem ich szczególną ochroną i możliwością pozyskania dodatkowych pieniędzy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.