Dwukrotny olimpijczyk z Biłgoraja. To już trzydzieści lat temu
– Medale pamiątkowe oczywiście mam dalej, bo to było piąte i ósme miejsce. Zostały mi też stroje olimpijskie. Z Barcelony mam chyba już tylko bluzę narodową, ale z Atlanty mam kompletny strój – mówi nam Dariusz Osuch z Biłgoraja, ciężarowiec i dwukrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich.
2Co pan zapamiętał z tych olimpijskich startów?
Ale ja pamiętam wszystko ze szczegółami! Im starszy się robię, tym więcej rzeczy sobie przypominam, niż wcześniej. To jest dla sportowca ogromne przeżycie i chyba dopiero po latach dociera, jak ważnym występem jest start na Igrzyskach Olimpijskich.
Jakieś pamiątki zostały?
Medale pamiątkowe oczywiście mam dalej, bo to było piąte i ósme miejsce. Zostały mi też stroje olimpijskie. Z Barcelony mam chyba już tylko bluzę narodową, ale z Atlanty mam kompletny strój. I jest też sporo gadżetów, które przywiozłem ze sobą z obu tych Olimpiad.
A które Igrzyska były dla pana ważniejsze?
Myślę, że i sportowo, i tak życiowo to jednak chyba te pierwsze Igrzyska w Barcelonie. Pierwszy start na Olimpiadzie to zawsze dla każdego sportowca jest ogromne przeżycie i zapada w pamięci. Tym bardziej że zaliczyłem tam sześć podejść. To dobry wynik, bo startowałem w grupie B i zająłem piąte miejsce, gdzie czterech zawodników przede mną to byli mistrzowie świata, mistrzowie olimpijscy i mistrzowie Europy.
Jak skromny chłopak z Biłgoraja zostaje dwukrotnym olimpijczykiem?
Praca i przede wszystkim ciężka praca. Talent pewnie też się liczy, ale patrząc na to wszystko z perspektywy czasu i lat, to podejrzewam, że gdyby nie te moje kontuzje, to można było na Igrzyskach osiągnąć dużo, dużo więcej. A tak zawsze pozostawał niedosyt, bo zawsze coś się działo przez moimi najważniejszymi startami w karierze. Zresztą mogę powiedzieć, że niektórzy lekarze doradzali mi, żebym rzucił podnoszenie ciężarów. Jeszcze jak stawiałem te pierwsze kroki w ciężarach, to namawiali mnie, żebym zaczął trenować i grać w piłkę nożną gdzieś w trampkarzach Łady Biłgoraj.